Ξεκίνησα κι εγώ τις διακοπές μου την Πέμπτη 14 Αυγούστου, αφού είχα προνοήσει να κλείσω δωμάτιο σε νησί και 150 μέτρα απο μια παραλία, κι ονειρευόμουν να κάνω μπάνιο στις 9 το πρωί που θα ξυπνούσα να διαβάσω το βιβλιαράκι μου, να ακούω τις μουσικές μου, αλλά φευ όλα αυτά αποδείχτηκαν φρούδες ελπίδες με το που είδα το δωμάτιο με θέα θάλασσα όπως μου είχαν πει και οπως είδα και στο ιντερνετ, το 2χ3 δωμάτιο είχε θέα στην αυλή του σπιτιού, όπου το συγκεκριμένο σπίτι ήταν το μοναδικό σπίτι που δεν ήταν χτισμένο με την τοπική αρχιτεκτονική, κατέβαινες μια απότομη κατηφόρα για να το προσεγγίσεις, μέσα είχε ένα διπλό κρεβάτι, μια κουνουπιέρα απο πάνω και ένα τραπεζάκι, ούτε μια καρέκλα να ακουμπήσεις ένα ρούχο και όσο για τη ντουλάπα μόλις την άνοιγες μια γλυκιά ευωδιά μούχλας σε πλημμύριζε, είπα να μην φανώ στριμένη απ την πρώτη στιγμή και δεν είπα τίποτα, αφού αφήσαμε τα πράγματα πήγαμε στην παραλία για φαγητό και για να τη δούμε κιόλας αλλά κι εκεί απογοήτευση, η παραλία ήταν η πιο παρακμιακή του νησιού, ήταν γεμάτη ξεραμένα φύκια που ανέδιδαν μια άσχημη μυρωδιά το φαγητό στη διάσημη ταβέρνα του νησιού αποδείχτηκε μετριότατο και πάλι δεν είπα τίποτα, κάναμε το μπάνιο μας και κατευθυνθήκαμε στη χώρα, κόσμος πολύς κυρίως οικογένειες που φώναζαν, μιλούσαν δυνατά στο κινητό, και στους γύρω τους, μια μυρωδιά τσίκνας παντού απ τα παρακείμενα σουβλατζίδικα, ήπιαμε το ποτό μας και πήγαμε στο δωμάτιο, εκεί διαπιστώσαμε πως δεν τολμούσες να ανοίξεις την κουνουπιέρα γιατί τα κουνούπια καραδοκούσαν. την άλλη μέρα ψάξαμε αγωνιωδώς για δωμάτιο σε όλα τα καταλύματα του νησιού αλλά λόγω της μέρας δεν υπήρχε τίποτα, πήραμε την απόφαση να φύγουμε τίποτα δε μας κρατούσε εκεί και πηγαμε στον αγαπημένο μου προορισμό αφού υποστήκαμε την ταλαιπωρία της επιστροφής απο την ίδια διαδρομή και στις 10 το βράδυ φτασαμε στην Αλόνησσο. Η διαφορά ήταν εμφανέστατη απο τα δωμάτια ακόμα, ένα τεράστιο δωμάτιο με θέα τη θάλασσα, διακοσμημένο με έπιπλα σε ωραία μπλέ χρώματα, κάδρα απο μια τοπική ζωγράφο με τοπία του νησιού καθαρά σεντόνια και πετσέτες το πρωτο βράδυ δε βγήκαμε καν έξω καθήσαμε στο μπαλκόνι και απολαύσαμε τη θέα της πανσέληνου, το άλλο πρωί πήγαμε για καφέ και απολάυσαμε την ησυχία και την ομορφιά του τοπίου οι τουρίστες στην πλειονότητά τους ήσυχοι και διακριτικοί οι τόνοι χαμηλοί, αισθανθήκαμε αμέσως ότι τώρα αρχίζουν οι διακοπές μας και πράγματι τότε άρχισαν με το που πατήσαμε το πόδι μας στην Αλόνησσο και αυτή η βδομάδα ήταν θαρρεί και ήμασταν εκεί ένα μήνα και βάλε. Οι άνθρωποι ευγενέστατοι, το φαγητό απλά τέλειο, ο σύλλογος ενοικιαζομενων δωματίων ο πιο οργανωμένος που υπάρχει και ενημερωμένος πάντα για ότι διαθεσιμότητα υπάρχει, ακόμα και 15 αυγουστο. και σκέφτομαι είναι τόσο δύσκολο πια να έχεις το σέρβις που αναλογεί στα χρήματα που πληρώνεις? πολύ φοβάμαι ότι ο τουρισμός μας θα συρρικώνεται κάθε χρόνο και μιας και είναι τα ίδια χρήματα είτε πας Ελλάδα είτε εξωτερικό, θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά να πάω κάπου έξω του χρόνου, ε μα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου