Μα υπάρχει ακόμη, έστω και ένας πολίτης που να πιστεύει ότι θα φτιάξουν ποτέ τα πράγματα και κάποιος θα μας τραβήξει απ το λάκο με τα σκατά που έχουμε πέσει? Αμφιβάλω, πιστεύει κανείς πως θα τη γλυτώσουμε?
Δε θα σταθώ στο ποιοι φταίνε γιαυτό το χάλι, το ακούμε κάθε μέρα στην τηλεόραση, θα πω μόνο ότι έχουμε αυτούς που μας αξίζουν, αλλιώς δεν εξηγείται, είμαστε λαός που βολεύεται, μας βολεύει αυτή η συνεχόμενη κατάσταση, μας βολεύει η στασιμότητα, φοβόμαστε μην και χαθούν αυτά που έχουμε αποκτήσει, είτε είναι η θεσούλα μας, το μέσον μας, ο γνωστός μας που θα μας κάνει την εξυπηρέτηση, είτε είναι η τζιπάρα μας το εξοχικό και οι 32 κάρτες που χρωστάμε στις τράπεζες που μας έδωσαν την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να γίνουμε σαν αυτούς που <θαυμάζουμε> καθημερινά στην τηλεόραση, λες και οι τράπεζες απο μόνες τους μας παρέσυραν λες και δεν είμασταν έτοιμοι να παρασυρθούμε...
Αγόρασα τις προάλλες ένα φορτηγάκι μεταχειρισμένο 15ετίας και έχω μπλέξει σε μια απίστευτα μπερδεμένη κατάσταση ο ένας με ρωτάει αν δικαιούμε να αγοράσω ένα αυτοκίνητο επαγγελματικό, τύπου κλούβα, γιατί πάρα πολλοί γιατροί και δικηγόροι αγοράζουν καγιέν και χάμερ και τα δηλώνουν επαγγελματικά(!) Λες και δεν μπορούν να ελέγξουν ότι αγόρασα ένα αυτοκίνητο 15ετίας για να κάνω τη δουλειά μου, ή λες και δεν μπορούν να ελέγξουν <αν θέλουν> αυτούς τους γιατρούς και δικηγόρους που δηλώνουν επαγγελματικό το τζιπ των εκατό χιλιάδων και βάλε, ο άλλος με ρωτάει αν έχω όντως μαγαζί και πρέπει να το αποδείξω ξανά, ενώ το έχω δέκα χρόνια τουλάχιστον, ο τρίτος μου λέει ότι για να πετάξω έναν παλιό υπολογιστή που δε δουλεύει μετά απο 15 χρόνια χρήσης ή για να πετάξω πράγματα που βράχηκαν απο μια πλυμμύρα που έβαλε νερά στο μαγαζί μου και όχι μόνο, πρέπει να το κάνω αφού κόψω δελτίο αποστολής ότι τα πέταξα και πληρώσω το φπα γιαυτά που πέταξα (!)
Κι όλα αυτά εν μέσω οικονομικής κρίσης που δεν ξέρεις αν αύριο θα έχεις το μαγαζί σου ή θα αναγκαστείς να το κλείσεις γιατί σου πεσε το λαχείο της ακάλυπτης επιταγής, ή του απατεώνα που δε θέλει ή και του κακομοίρη που δεν μπορεί να σε πληρώσει.
Κι όταν τελειώνει ο μήνας έχεις ή δεν έχεις λεφτά, να πρέπει να πληρώσεις την δόση σου στην εφορία γιατί θέλεις να είσαι συνεπής με τις υποχρεώσεις σου, (γιατί φυσικά δε βγάζεις τόσα που να μπορείς να πληρώσεις εφάπαξ) να αγωνιάς αν θα σου φτάσουν τα λεφτά για να βγάλεις τη βδομάδα, το μήνα, το χρόνο...
Ετσι λοιπόν με 600 ευρώ υπόλοιπο στους τραπεζικούς μου λογαριασμούς, τη δόση της εφορίας πληρωμένη ωστόσο, με την υπόθεσή μου να εκρεμμεί, με το αυτοκίνητο να κάθεται για πάνω απο ένα μήνα ακινητοποιημένο, και με την αίσθηση του αθώου που καταδικάστηκε γιατί βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος τυχαία και γιατί κάποιος πρέπει πάντα να πληρώνει τη νύφη κι αυτός ο κάποιος είναι ο πιο αδύναμος κρίκος.....
Το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί είναι <ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα>
