Η βία γύρω μας

Ηρθε για να ξεφύγει απ τον πόλεμο και είδε μπροστά στα μάτια της το παιδί της να διαμελίζεται σε μια χώρα χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά που δεν έχει πόλεμο, πόσο ασυγκίνητος να μείνεις μπροστά σ' αυτό το γεγονός? Και το άλλο της παιδί θα μείνει σχεδόν τυφλό απ το ίδιο τρομοκρατικό χτύπημα.
Απο τη μια ο μικρός μετανάστης που διαμελίζεται, απ την άλλη ληστεία, που δεν ήταν η μόνη, με έναν νεκρό στη μια και τραυματίες σε άλλες για το τεράστιο ποσό των 300 ευρώ τόσο αξίζει μια ζωή...
Κι ο κόσμος που φωνάζει στα κανάλια πόσο φοβάται.
Δεν ξέρω τι να πω, δεν έχω λόγια, ποια ψυχολογική υποστήριξη να δοθεί σ' αυτή τη μάνα?
Πριν λίγες μέρες μια άλλη μάνα αυτοκτόνησε γιατί είχαν σκοτώσει το γιό της δυο χρόνια πριν και την ακολούθησε και η κόρη της που τη βρήκε νεκρή.
Δεν έχουμε πόλεμο, αλλά κάποιοι έχουν κυρήξει πόλεμο απο μόνοι τους, είτε είναι ληστές των 300 ευρώ, είτε είναι τρομοκράτες που νομίζουν ότι πολεμούν για κάποια ιδέα.
Τρομερή ιδέα, αλλά μετά τον νεκρό Αφγανό είναι τόσο κότες που λούφαξαν και δεν παραδέχονται το χτύπημά τους, ποιος να βγει και να παραδεχτεί φυσικά κάτι τέτοιο? ήρθε η εποχή που θα αναπολούσαμε τη 17η Νοέμβρη ποιος να το φανταζόταν? τουλάχιστον αυτοί απ όσο θυμάμαι χτυπούσαν το κεφάλαιο...

Τέσσερις εποχές σε ένα νησί....Ανοιξη

Σ' αυτή τη χώρα σε λίγο θα πληρώνουμε και για όσες φορές πηγαίνουμε στην τουαλέτα, αυτό λέει με λίγα λόγια και απλά για να τα καταλαβαίνουμε όλοι το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που υπογράφεται σε λίγες ώρες, τι σημαίνει αυτό? ότι στην Ελλάδα πρέπει να είσαι πλούσιος παντρεμένος και με 4 παιδιά τουλάχιστον, οπότε περιμένω να ακούσω και για γάμους μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών για να ξέρω αν θα παντρευτώ... αλλά θα μου πεις με τόσα προβλήματα η κυβέρνηση σιγά μην ασχοληθεί με τις μειονότητες.

Στο μεταξύ η Ανοιξη έχει μπεί σιγά σιγά αν και με κρύο, το παρατηρείς έτσι και βγεις λίγο πιο έξω απ την πόλη, στη Λέσβο που έτυχε να πάω το Σαββατοκύριακο, απόλαυσα τις βόλτες στο νησί βλέποντας γύρω μου καταπράσινα λιβάδια, πλαγιές γεμάτες μαργαρίτες και παπαρούνες, ανθισμένα δένδρα...
'Ηπια τα καθιερωμένα ούζα δίπλα στη θάλασσα, έφαγα στη Μελβούρνη(!) κρέατα και απίστευτα ψάρια στο μπαλουχανά, και πως καταλαβαίνεις αν ένα ψάρι είναι ημέρας απο άλλο που είναι της επόμενης? ε τι να σου πω, το βλέπεις στο χρώμα, στη γεύση, βεβαίως παίζει μεγάλο ρόλο και ο μάστορας που θα το τηγανίσει ή θα το ψήσει, αμέσως καταλαβαίνεις τη διαφορά σε ένα βαρύ τηγάνισμα, απο ένα αέρινο τηγάνισμα, με άριστα το δέκα απο τις καλύτερες ψαροταβέρνες στην Ελλάδα by far.

Η Λέσβος είνα ένα νησί που πάντα έχει κάτι να σου μάθει, δεν μπορείς να πεις ότι τα χεις δει όλα όσες φορές και να πας, πάντα θα υπάρχει κάτι κρυμένο που δεν πρόλαβες να δεις την προηγούμενη φορά.

Έβλεπα τον κόσμο στην ταβέρνα του ορεινού χωριού με το ωραίο όνομα Στύψη και αναρωτιόμουν, σκέφτονται άραγε την οικονομική κρίση? υπήρχε μια ηρεμία, μια σοφία στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων ζουν σε μια δική τους πραγματικότητα, μακρυά απ τις φωνές, το μποτιλιάρισμα, το άγχος και τον διαρκή εκνευρισμό, ζώντας με τη φύση νομίζω πως το αποκτάς αυτό.

Ισως αυτή η κρίση μας οδηγήσει σε άλλους δρόμους, ίσως είναι μια ευκαιρία να βρούμε τελικά το αληθινό νόημα της ζωής, ένα σπίτι με μια αυλή, ένας κήπος με λαχανικά, μερικά ζώα, η θάλασσα τόσο κοντά....

Ονειρεύομαι ίσως, ή μπορεί και όχι, αναρωτήθικες ποτέ τι σημαίνει η λέξη πλήρης? Αυτό ακριβώς εννοώ!