Ξέρω ξέρω, είμαι απαράδεκτη, αλλά δεν μπορώ, αμα δω εκπομπή μαγειρικής στην τηλεόραση θα τη δω, μωρε δεν πα να ναι το χειρότερο ριάλιτυ, εγώ θα τη δω.
Και εδώ που τα λέμε αν εξαιρέσεις κάτι μικρολαθάκια απο τους παίκτες όπως μια φορά που μαγείρεψαν με κρέμα γάλακτος και μπέικον οκ, βλέπετε μια χαρά κι έχεις και μια αγωνία μη σου πω και δύο αν θα κάνει το ραβιόλι στο σωστό πάχος ή αν το πιάτο μοιάζει με έργο τέχνης ή είναι τουρλουμπούκι ή ακόμα ακόμα τα τσίπς τυριού θα ψηθούν στο σωστό χρόνο ψησίματος ή θα είναι μαλακά...
Α όλα κι όλα μετά απο τόσο καιρό ενδελεχούς παρακολούθησης του kitchen nightmares
Ακόμη και γω που δεν φημίζομαι για τις μαγειρικές μου ικανότητες κάτι έχω αρχίσει να καταλαβαίνω, μέχρι που θα άνοιγα εστιατόριο αν δεν είμασταν με τα τσαρούχια σε εποχή μεγάλης κρίσης που το χρήμα είναι κάτι που περισσότερο θυμόμαστε παρά το έχουμε, τύπου θυμάσαι τότε που πίναμε τρεις τεκίλες κάθε βράδυ? ε καμμία σχέση, τώρα βγαίνεις μια φορά τη βδομάδα για ένα τσάι που κοστίζει 3,5 ευρώ και σου φαίνεται και εξωφρενικό το πόσο!
Και τελικά ποιος μπορεί να μας πει τι θα γίνει? πόσο χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα? θα βγάλουμε το μήνα? θα τη βγάλουμε ως τα χριστούγεννα? θα ξαναφάμε μπον φιλέ ή θα τη βγάζουμε με ψωμί ελιά και πολύ μας είναι?
Στα αγωνιώδη αυτά ερωτήματα δεν έχω απάντηση γιαυτό κάθομαι και παρακολουθώ με τις ώρες ριάλιτυ και εκπομπές μαγειρικής προφανώς μ' έχει πιάσει κατοχικό σύνδρομο ή μπορεί και να το κουβαλούσα πάντα στο dna μου, απλώς τώρα βγαίνει στη φόρα και προφανώς δε βγαίνει μόνο σε μένα βλέποντας τις τηλεθεάσεις αυτών των εκπομπών.
Σκέφτομαι τι ωραίο που θα ήταν να μπορούσες να δοκιμάσεις κιόλας απ τα πιάτα ή να γέμιζες την κατσαρόλα σου απευθείας μ αυτό που μαγειρεύεται! αλλά επειδή αυτό αργεί ακόμα να γίνει ας πιαστώ να κάνω κανένα φαγητό γιατί μ' αυτά και μ' αυτά μ' έπιασε και μια λιγούρα....
