Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Τα είπε όλα ο ποιητής


 Πού μ’αφήνεις,πού πάς καί ποιός,μ’ακούς
Σού κρατεί τό χέρι πάνω απ’τούς κατακλυσμούς

  
Τό λουλούδι αυτό τής καταιγίδας καί μ’ακούς
Τής αγάπης
Μιά γιά πάντα τό κόψαμε
Καί δέν γίνεται ν’ανθίσει αλλιώς,μ’ακούς
Σ’άλλη γή,σ’άλλο αστέρι,μ’ακούς
Δέν υπάρχει τό χώμα , δέν υπάρχει ο αέρας
Πού αγγίξαμε,ο ίδιος,μ’ακούς

Καί κανείς κηπουρός δέν ευτύχησε σ’άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες,μ’ακούς
Νά τινάξει λουλούδι,μόνο εμείς,μ’ακούς
Μές στή μέση τής θάλασσας
Από τό μόνο θέλημα τής αγάπης,μ’ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί,μ’ακούς
Μέ σπηλιές καί μέ κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου,άκου
Ποιός μιλεί στά νερά καί ποιός κλαίει -- ακούς;
Είμ’εγώ πού φωνάζω κι είμ’εγώ πού κλαίω,μ’ακούς
Σ’αγαπώ,σ’αγαπώ,μ’ακούς. 


 Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιάν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Νά σέ βλέπω μισή να περνάς στό νερό
και μισή να σε κλαίω μές στόν Παράδειο.

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

τα Καλοκαίρια μου στην πόλη και γύρω απ' αυτήν....

Τα τζιτζίκια που τραγουδάνε απ τις 7 το πρωί και τ' ακούω απ το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας, και δεν είμαι διακοπές, μέσα στην πόλη...
Μια φέτα καρπούζι κατακόκκινο και γλυκό στο μπαλκόνι μου....
Ενα χωνάκι παγωτό βανίλια ή κρέμα φιορεντίνα απ τον Ιταλό στη Σβώλου...
Μια παγωμένη hoegarden στην Ταράτσα της Βαλαωρίτου...
Τα αυτοκίνητα που κινούνται σημειωτόν στην επιστροφή απο Καλλικράτεια τα βράδυα της Κυριακής....
Τα παιδιά που ανεβαίνουν στο λόφο, (ένας είναι ο λόφος) και μιλάνε δυνατά, ως αργά....
Οι θαμώνες του Λευκού πύργου, στα πεζουλάκια με λουκάνικο και μπύρα απ την καντίνα...
Τα μπρατσάκια και τα σωσίβια στα πάσης φύσεως μάρκετ, ψιλικατζίδικα, και περίπτερα των τουριστικών περιοχών....

Η μυρωδιά των γεμιστών που ψήνονται στο φούρνο.....
Οι βερμούδες, τα σορτς, οι σαγιονάρες.....
Μια ντοματοσαλάτα με μπόλικη φέτα και λάδι για τις απαραίτητες βουτιές, η πεμπτουσία της μεσογειακής διατροφής....
Μυρωδιά αντιηλιακού καρύδα....
Μυρωδιά απο το Γιαούρτι του Κορρέ για μετά τον ήλιο,  παίρνει το έγκαυμα στο λεπτό.....
Η γλυκιά παρακμιακή άλλη διαδρομή για Χαλκιδική περνώντας απο Περαία, Αγ. Τριάδα, Νέα μηχανιώνα, Επανωμή, Ν. Ηράκλεια, Νέα Καλλικράτεια....(εκεί που κάποτε η Θάλασσα είχε φύκια,  τώρα φύτρωσαν εφτά beach bar)...
Τα παραθεριστικά σπιτάκια με τις αυλές, το μόνιμα στρωμένο τραπέζι, η ψησταριά απο δίπλα, ο κήπος με τις ντοματιές, το λάστιχο για το πρόχειρο ντουζ στην αυλή, ότι ακριβώς χρειάζεται να έχει ένα καλοκαιρινό σπίτι ....
Τα μέγαρα που βγάζουν μάτι σε απόλυτη αντίθεση με τα παραπάνω σπιτάκια, με τους θεόρατους  τοίχους-φρούριο...
Ο κάγκουρας με τα παράθυρα κατεβασμένα και τα ηχεία τσίτα να παίζουν r'n'b......
Tα πεντικιούρ-καλλιγραφία που ξεπροβάλουν απο κάθε πέδιλο, ξώφτερνο, σαγιονάρα ή παντόφλα,  ψηλές, κοντές, ξανθιές, μελαχροινές, όμορφες, όχι τόσο όμορφες, το πεντικιούρ είναι το μακιγιάζ του καλοκαιριού.....
Η προσμονή των διακοπών...
Σκηνές, στρώματα, φορητό ψυγείο, ομπρέλες, καρέκλες, καπέλο, αντιλιακό, το αυτοκίνητο τίγκα....
Νύχτες στην μισοάδεια πόλη τον Αύγουστο, απεριόριστο πάρκιν....
Μαργαρίτα φράουλα....
Παρέες 16χρονων στα διπλανά πάρκα που κάνουν την πρώτη τους <έξοδο> φλερτάροντας μεταξύ τους, τα κορίτσια ψιθυριστά  τα αγόρια πιο επιδεικτικά φωνάζοντας, βρίζοντας ή κάνοντας κόλπα με το ποδήλατο-σκέιτ ή στην καλύτερη το μηχανάκι....
Αλβανοί και Ρώσοι να τρώνε σπόρια βολτάροντας στην παραλία πάνω κάτω....
Οι αφίσες απ τα beach bar, club, μπουζουκερίες, liveάδικα σε όλο το μήκος της περιφερειακής αλλά και σε όλη τη διαδρομή για Χαλκιδική....
Οι αθλοπαιδιές στην παραλία, τάκα τούκα, τάκα τούκα, απο κάθε σχετικό ή άσχετο που βάλθηκε να δείξει σ' όλη την παραλία πόσο πολύ γυμνάζεται παίζοντας το συγκεκριμένο άθλημα, εξηγώντας  στη γκόμενα με κάθε  λεπτομέρεια για το πως πρέπει να πιάσει τη ρακέτα της, η γκόμενα στο μεταξύ βαριέται που ζει, και θέλει να διαβάσει το ΟΚ αλλά  τι να κάνει που έμπλεξε με το μαλάκα... ενώ έχεις δεν έχεις 5 λεπτά που κοιμήθηκες....(σ.σ. τον Κανάκη τον είδες? νομίζω σα να πάχυνε λίγο, φέτος)...
Τα κορίτσια των λεσβιόμπαρων που όποτε δεν κατασκηνώνουν στο Καλαμίτσι, ή δεν πλατσουρίζουν στο κοντινό beach bar με μαγιό και παντόφλες  απαράμιλλης αισθητικής που ανήκουν στην κατηγορία συλλεκτικά,  βρίσκονται στα σχετικά μπαρ της πόλης με καλοκαιρινή περιβολή που αποτελείται απο μακρύ παντελόνι, αθλητικό παπούτσι, γυαλιά- στέκα που φοριούνται απ το μεσημέρι στο κεφάλι για να πιάνουν τα μακριά μαλλιά, είκοσι κορδόνια στα χέρια, αλυσίδα στα πόδια και φανελάκι για να φαίνεται το tatoo.....

Μεσημεριανές σιέστες με κλεισμένα τα παντσούρια.....
Το απαραίτητο καλοκαιρινό λαδωμένο και ελαφρώς παραμελημένο βιβλίο που επιτέλους κατάφερες να διαβάσεις μιας και η οθόνη του τηλεφώνου - i-pad - laptop δε φαίνεται και τόσο καλά στον ήλιο... ευτυχώς....
Τα ακατάπαυστα χαχανητά και οι φωνές μετά απο τα ντουμάνια των μπάφων που καπνίζουν όλοι στο κάμπινγκ....(πες μου γιατί το κάλεσες το φίδι....)
Τραγούδια όπως ...μη μου μιλάς για καλοκαίρια, ροζ μπικίνι, καλοκαιρινές διακοπές, πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία.... που χωρίς αυτά δεν νιώθεις πως είναι καλοκαίρι.....
Καλές διακοπές....