Eκείνο το βράδυ είχαμε δει την ταινία για τη ζωή της Εντιθ Πιάφ ήπιαμε ένα κρασί και φύγαμε για το σπίτι, φεύγοντας πέρασα απο τη Μαρτίου και στο δρόμο ήταν ένα μικρό γατάκι μια σταλιά που καθόταν στη μέση του δρόμου τρομαγμένο, το μαζέψαμε απ το δρόμο ήταν ασπρόμαυρο και πανέμορφο με μακρύ τρίχωμα μια χουφτίτσα όλο κι όλο. το πήραμε σπίτι και το βάλαμε να πιεί γάλα αλλά αυτό δεν κουνήθηκε, μετά του κάναμε φωλίτσα ένα καλαθι απο ποτά με διάφορες μπλούζες μέσα για να είναι ζεστό και κοιμήθικε, το πρωί το πήγα σε γιατρό και μόλις έφαγε κονσέρβα ζωντάνεψε κατά τη διάρκεια της μέρας το είχα μαζί μου στη δουλειά και μόλις δυνάμωσε ήρθε κάτω απ το γραφείο μου και άρχισε να προσπαθεί να σκαρφαλώσει πάνω στα πόδια μου μέχρι που κούρνιασε στην αγκαλιά μου, έκτοτε το κουβαλούσα κάθε μέρα στη δουλειά μέχρι που μεγάλωσε έκανε τα πρώτα του εμβόλια, άρχισε να μένει σπίτι να παίζει, να γρατζουνάει, να θέλει να κοιμάται μαζί μας, αλλά ξυπνούσε μετά απο 2-3 ώρες ύπνου και ήθελε να παίξει, κάποια στιγμή άρχισε να βγαίνει στο μπαλκόνι και να κοιτάει στο δρόμο, μια φορά απ αυτές έπεσε απ το μπαλκόνι αλλά τη γλύτωσε με ένα ράγισμα στη λεκάνη, όταν το πήγαμε για στείρωση κυρίως για να υσηχάσει και να μην ξαναπέσει το είχαμε στα ζεστά όλο το βράδυ για να συνέρθει. Οταν έγινε καλά μόλις έβλεπε πόρτα έτρεχε σφάιρα έξω, είτε στην κύρια είσοδο του σπιτιού είτε στο μπαλκόνι με σκοπό να ξαναπηδήξει, απο το φόβο μου θεώρησα ότι θα ήταν καλό να είναι ελέυθερο έξω στην αυλή και έτσι το πήγα στο χωριό, ήταν ελεύθερο, έτρεχε γύρω γύρω, έγινε ο αρχηγός της αυλής, υπήρχε και σκυλί αλλά η φλάφυ είχε τα πρωτεία σε όλα, ανέβαινε πάνω στα κεραμίδια του σπιτιού και κυνηγούσε τα σπουργίτια, έγινε μέγας κυνηγός ποντικιών, ήταν όλη την ημέρα μέσα στην αποθήκη και το απόγευμα έβγαινε στην αυλή και έκανε τις βόλτες της. μέχρι το σάββατο 30 αυγούστου που κάποιος ασυνείδητος έριξε φόλα, κάποιος που ποτέ δεν τον πέιραξε, αφού δεν απομακρύνθηκε ποτέ απο την αυλή, κάποιος που ήθελε να κάνει κακό στους ανθρώπους και βρήκε το έυκολο θύμα, εν έτη 2008 σκότωσε ένα ζωντανό χωρίς λόγο και αιτία, κάποιος που θέλει να λέγεται άνθρωπος, άνθρωπος....το χειρότερο ζώο, το πιο ζώο απ όλα τα ζώα... ταλαιπωρήθηκε πολύ μέχρι να ξεψυχήσει, έκλαιγε και παρακαλούσε να τη σώσουνε αλλά στάθηκε αδύνατο, ξεψύχησε αφού σπάραξε ολόκληρη κι αυτή και όλοι μας, δεν έχω τη δύναμη να δώσω ανάθεμα σ' αυτούς που το καναν αυτό, θέλω να πιστεύω ότι τίποτε δε μένει απλήρωτο στη ζωή,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου