Ξύπνησα στις 8 το πρωί με δυσκολία παρ'όλο που κοιμήθηκα σχτικά νωρίς για τα δεδομένα μου, γύρω στη μία το βράδυ μετά απο ένα δίωρο, απογευματινό - και γιαυτό εξαντλητικό- ταξίδι, με τον ήλιο ντάλα απέναντι να μας κάνει να ιδρωκοπάμε...
Eίναι η δεύτερη μου μέρα σε επαρχιακή λουτρόπολη που βρέθηκα χωρίς να το καταλάβω καλά καλά, αφήνοντας την παρέα του χωριού που μπορεί μεν να ταν ως ένα μεγάλο σημείο βαρετή, αλλά δεν έπαυε να είναι η βραδυνή μου απόλαυση και ο σκοπός ολόκληρης της μέρας που αναλωνόταν μεταξύ μαγειρέματος, στις δουλειές για το σπίτι, άσχετων στις περισσότερες περιπτώσεις συζητήσεων με τους γονείς, μεσημεριανού ύπνου και φαγητού.
Είμαι λοιπόν στη μέση μιας εξοχής της Καβάλας, χωράφια γύρω τριγύρω, και προσπαθώ να καταλάβω πως σκατά θα περάσουν οι επόμενες μέρες σκεπτόμενη τον τρόπο για να δραπετεύσω.
Το δωμάτιο που βρήκα στο παρακμιακό ξενοδοχείο του χωριού έχει βρώμικη μοκέτα, σίτα απ την οποία όμως μπαίνουν μικροσκοπικά μυγάκια, μπάνιο που γίνεται λούτσα έτσι και κάνεις το λάθος να κάνεις ντουζ και μπαλκόνι με καρέκλες που είχαν κάνει αποικία αγριομέλισσες και εκατοντάδες μυρμύγκια.
Ευτυχώς όμως είχε wifi και μπόρεσα και συνδέθηκα στο ίντερνετ γιατί η vodafone και το κωλοκαρτοίντερνέτ της γαμιέται απο χτες .
Το πρωί ξεκίνησε η μέρα με μια γερή δόση μπουγάτσας απ τον Ιωσηφίδη που είναι must στην περιοχή για το ωραίο ψωμί του και τα διάφορα πιττοειδή, αναρωτήθηκα προς στιγμή να πάρω εσπρέσο φρέντο, αλλά προτίμησα τη σιγουριά του φραπέ και ξεκινήσαμε για τα λασπόλουτρα, παρκάραμε σε μια παχιά σκιά απέναντι απ τις εγκαταστάσεις και διαβήκαμε την είσοδο τους.
Τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα? αυτό! Μόλις φτάσαμε στην πισίνα πήραμε την πρώτη κρυάδα το ότι έπρεπε να μπούμε μέσα γυμνές, εγώ βέβαια έχω μια άνεση στο γυμνισμό, αλλά όσο να ναι ένοιωσα κάπως άβολα, μπαίνοντας καμμιά δεκαριά γυναίκες μεγάλης ηλικίας είχαν ήδη βουτήξει μέσα ήταν πασαλειμένες απ την κορφή ως τα νύχια, ξεκινάω να κατεβαίνω τα σκαλοπάτια και μόλις πατάω στην παχιά λάσπη το πόδι δεν μπορεί να κάνει βήμα, τραβάω ένα σκοινί που ήταν εκεί γιαυτό το λόγο και μετακινούμε 2 βήματα όλο κι όλο πιο πέρα, παραμέσα δεν μπορείς να πας, ή τουλάχιστον όχι αν είστε <πρωτάκια> όπως μας αποκάλεσε μια κυρία που μας πασάλειψε την πλάτη και δε σταμάτησε να μας εκθειάζει τις ευεργετικές ιδιότητες της.
Θαυματουργή δεν ξέρω αν είναι, αλλά το δέρμα έγινε βελούδινο, μετά απο μία ώρα βγήκαμε, ξεπλυθήκαμε στο πολύ δυνατό ντούζ που κάνει ταυτόχρονα και μασάζ και πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο, μόλις κάθησα στο κρεβάτι ένοιωσα μια γλυκιά κούραση, το σώμα έγινε θαρρείς βαρύτερο απο πριν και τα μάτια μου κλείνανε, αλλά δεν κοιμήθηκα, το απόγευμα αφού φάγαμε πήρα το αυτοκίνητο και πήγα μια βόλτα στη Δράμα όπου απόλαυσα έναν κανονικό καφέ στο touloubar, έπλυνα τις κουτσουλιές των πελαργών απ το αυτοκίνητο και προσπάθησα να δω τη θετική πλευρά του πράγματος, ότι αύριο είναι Κυριακή και έμειναν άλλες 4 μέρες μέχρι να φύγω.....
Eίναι η δεύτερη μου μέρα σε επαρχιακή λουτρόπολη που βρέθηκα χωρίς να το καταλάβω καλά καλά, αφήνοντας την παρέα του χωριού που μπορεί μεν να ταν ως ένα μεγάλο σημείο βαρετή, αλλά δεν έπαυε να είναι η βραδυνή μου απόλαυση και ο σκοπός ολόκληρης της μέρας που αναλωνόταν μεταξύ μαγειρέματος, στις δουλειές για το σπίτι, άσχετων στις περισσότερες περιπτώσεις συζητήσεων με τους γονείς, μεσημεριανού ύπνου και φαγητού.
Είμαι λοιπόν στη μέση μιας εξοχής της Καβάλας, χωράφια γύρω τριγύρω, και προσπαθώ να καταλάβω πως σκατά θα περάσουν οι επόμενες μέρες σκεπτόμενη τον τρόπο για να δραπετεύσω.
Το δωμάτιο που βρήκα στο παρακμιακό ξενοδοχείο του χωριού έχει βρώμικη μοκέτα, σίτα απ την οποία όμως μπαίνουν μικροσκοπικά μυγάκια, μπάνιο που γίνεται λούτσα έτσι και κάνεις το λάθος να κάνεις ντουζ και μπαλκόνι με καρέκλες που είχαν κάνει αποικία αγριομέλισσες και εκατοντάδες μυρμύγκια.
Ευτυχώς όμως είχε wifi και μπόρεσα και συνδέθηκα στο ίντερνετ γιατί η vodafone και το κωλοκαρτοίντερνέτ της γαμιέται απο χτες .
Το πρωί ξεκίνησε η μέρα με μια γερή δόση μπουγάτσας απ τον Ιωσηφίδη που είναι must στην περιοχή για το ωραίο ψωμί του και τα διάφορα πιττοειδή, αναρωτήθηκα προς στιγμή να πάρω εσπρέσο φρέντο, αλλά προτίμησα τη σιγουριά του φραπέ και ξεκινήσαμε για τα λασπόλουτρα, παρκάραμε σε μια παχιά σκιά απέναντι απ τις εγκαταστάσεις και διαβήκαμε την είσοδο τους.
Τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα? αυτό! Μόλις φτάσαμε στην πισίνα πήραμε την πρώτη κρυάδα το ότι έπρεπε να μπούμε μέσα γυμνές, εγώ βέβαια έχω μια άνεση στο γυμνισμό, αλλά όσο να ναι ένοιωσα κάπως άβολα, μπαίνοντας καμμιά δεκαριά γυναίκες μεγάλης ηλικίας είχαν ήδη βουτήξει μέσα ήταν πασαλειμένες απ την κορφή ως τα νύχια, ξεκινάω να κατεβαίνω τα σκαλοπάτια και μόλις πατάω στην παχιά λάσπη το πόδι δεν μπορεί να κάνει βήμα, τραβάω ένα σκοινί που ήταν εκεί γιαυτό το λόγο και μετακινούμε 2 βήματα όλο κι όλο πιο πέρα, παραμέσα δεν μπορείς να πας, ή τουλάχιστον όχι αν είστε <πρωτάκια> όπως μας αποκάλεσε μια κυρία που μας πασάλειψε την πλάτη και δε σταμάτησε να μας εκθειάζει τις ευεργετικές ιδιότητες της.
Θαυματουργή δεν ξέρω αν είναι, αλλά το δέρμα έγινε βελούδινο, μετά απο μία ώρα βγήκαμε, ξεπλυθήκαμε στο πολύ δυνατό ντούζ που κάνει ταυτόχρονα και μασάζ και πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο, μόλις κάθησα στο κρεβάτι ένοιωσα μια γλυκιά κούραση, το σώμα έγινε θαρρείς βαρύτερο απο πριν και τα μάτια μου κλείνανε, αλλά δεν κοιμήθηκα, το απόγευμα αφού φάγαμε πήρα το αυτοκίνητο και πήγα μια βόλτα στη Δράμα όπου απόλαυσα έναν κανονικό καφέ στο touloubar, έπλυνα τις κουτσουλιές των πελαργών απ το αυτοκίνητο και προσπάθησα να δω τη θετική πλευρά του πράγματος, ότι αύριο είναι Κυριακή και έμειναν άλλες 4 μέρες μέχρι να φύγω.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου