Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Άλλη μια βδομάδα φτωχή, αλλά δε με νοιάζει....

Τι έγινε ρε παιδιά?
άλλη μια βδομάδα φτωχή αλλά ωραία παρ όλα αυτά...
Την προηγούμενη Κυριακή βρέθηκα σε μαγαζί να παίζω μουσική, μη με ρωτάς πως και γιατί, γιατί έτσι, πάντα μου άρεσε, πάντα το γούσταρα, πάντα ήθελα να το κάνω συνέχεια όχι μόνο περιστασιακά όπως το έκανα μέχρι τώρα. Φυσικά μ' είχε πιάσει ένα άγχος άλλο να σου λέω κι άλλο να με βλέπεις, στα καρφιά καθόμουνα όλη τη βδομάδα, κατέβαζα μουσικές, άκουγα τραγούδια, έκανα ένα πρόγραμμα στο μυαλό μου, τα καταχώρησα στον υπολογιστή όλα και το Σάββατο πια ήμουν πανέτοιμη ή τουλάχιστον έτσι πίστευα, το άγχος άγχος όμως....
Την Κυριακή το απόγευμα μάζεψα τα συμπράκαλα  και πήγα, επιμελήθηκα πλήρως την εμφάνισή μου,  μπάνιο, αποτρίχωση, λίφτινγκ, μπότοξ, κρέμες, κόντρα κρέμες, αποσμητικά, ελαφρύ μακιγιάζ, μισό μπουκάλι κολώνια και να σου....Λάμπεις Μπάμπη μου όπως μου πε κι ο Φ μόλις με είδε,  περισσότερο έλαμπα απο ευχαρίστηση βέβαια παρά απο οτιδήποτε άλλο....
Ξεκίνησα πολύ χαλαρά με τα πρώτα πιάτα, συνέχισα με τα κυρίως πέρασα σε πιο δυνατές γεύσεις και μετά το γλυκό ήρθε και η ώρα της σαμπάνιας και του σέξ...
Αυτό που μου άρεσε περισσότερο πέρα απο τη μουσική και τον κόσμο που γούσταρε που είναι το νούμερο ένα,  ήταν ότι υπήρχε μια διαδραστικότητα, ένα παιχνίδι,  ένα φλέρτ,  ώπα τι έγινε ρε παιδιά αναρωτιόμουν συνεχώς. Ξαφνικά ήμουν  επιθυμητή και ερωτεύσιμη, ή μπορεί και όχι, όλα να ναι ιδέα μου, αλλά εγώ έτσι ένιωθα κι αυτό είναι που έχει σημασία....
Στο μεταξύ η συνομιλία μου στο τσάτ συνεχιζόταν κανονικά και ήταν κατά κάποιο τρόπο και μια καλή προπόνηση για μένα όλον αυτόν τον καιρό, ήταν σα να πήγα σε φροντιστήριο ταχύρυθμης εκπαίδευσης και να κανα ένα γερό update που μου χρειαζόταν μετά τόσο καιρό αποχής.
Ισως και γιαυτό συνέχισα να της μιλάω παρά τις ισχνές προοπτικές, αυτή υποτίθεται ότι θα ρχόταν την Κυριακή, αλλά δεν μπόρεσε, απο τη μια ήθελα να ρθει, απο την άλλη όχι και τόσο, πίστευα ότι θα τα έχανα εντελώς αν μου λεγε ποια είναι και μου άρεσε, ευτυχώς δεν ήρθε...!?
Ο κόσμος καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς κουνιόταν, χόρευε, τραγουδούσε, μου κανε νοήματα και γενικά γούσταρε πολύ. Στις 12,30 κλείσαμε και ήμουν σίγουρη ότι μετά την επιτυχία που είχε θα καθιερωνόταν κάθε Κυριακή αλλά μέχρι να το μάθω πέρασα μερικές μέρες σε κλίμα απόλυτης δυστυχίας. Τελικά έγινε και την επόμενη Κυριακή και  χωρίς καθόλου άγχος πια, όσο αυτό είναι δυνατό....για μένα μιλάμε,  με τη σιγουριά του ότι ήμουν καλή και μπορούσα ακόμη καλύτερα, έπαιξα μέχρι τη 1,30, ο κόσμος χόρευε, τραγουδούσε, ρωτούσε, γούσταρε, δε νομίζω ότι Κυριακές βράδυ υπήρχε τέτοιο κλίμα στα υπόλοιπα μαγαζιά της πόλης όχι να το παινευτώ αλλά είμαι σίγουρη πως δεν υπήρχε όπως σίγουρη είμαι το ότι είμαι καλή, ναι μπορώ να το πω με απόλυτη σιγουριά και γουστάρω τρελά.....


Δεν υπάρχουν σχόλια: