Βίσση ή james?

Ηταν μια ζεστή μέρα, που την ακολούθησε μια πιο ζεστή νύχτα, τα κουνούπια ζουζούνιζαν πάνω απ τ' αυτί μου και έτρεξα να βάλω το μαραφέτι στη μπρίζα, παρ' όλα αυτά όμως το πρωί τα πόδια και τα χέρια μου ήταν διάστικτα απο κόκκινα μικρά σπυράκια, τσάμπα ο προχτεσινός καλλωπισμός σκέφτηκα, αν και εδώ που τα λέμε, δεν προλαβαίνεις να ξυρίσεις το πόδι, και βγαίνουν τα νύχια, δεν προλαβαίνεις να κάνεις πεντικιούρ και θές ξύρισμα, ένας ατέλειωτος αγώνας.
Ολες αυτές τις μέρες ακυρώθηκαν συναυλίες που είχα σκοπό να πάω (βλέπε Μonika), ακυρώθηκαν άλλες που ήθελα να πάω στην Αθήνα (βλέπε Killers, duffy), αλλά δεν πήγα εν τέλει και πολύ καλά έκανα, και προστέθηκε άλλη μια μέρα συναυλίας με τους james που τώρα πια θα κάνουν 3 συναυλίες στην πόλη, αριθμός ρεκόρ για συναυλία ξένης μουσικής, που επίτηδες δεν έβγαλα εισιτήριο γιατί κατάλαβα ότι θα μαζευτεί η σάρα η μάρα και το κακό συναπάντημα και η καθεμιά μπουζοκογκόμενα που άκουσε τυχαία ένα τραγούδι τους και είπε να πάει στο μεγάλο γεγονός του καλοκαιριού, έτσι για να πει πως ήταν κι αυτή εκεί.
Τη μια μέρα Βίσση, την άλλη james, μιας που τώρα τα μπουζούκια έφυγαν απ τη μόδα και γιαυτό όλοι οι μπουζουκοκαλλιτέχνες πήραν τα βουνά και τις θάλασσες και δίνουν κι αυτοί συναυλίες να μαζέψουν κανα φράγκο απ τους και καλά έντεχνους που το χαν μονοπώλιο τόσα χρόνια. Αλλωστε η διαφορά μεταξύ Χατζηγιάννη και Βίσσης είναι μηδαμινή, όπως και Παπακωνσταντίνου και Πλούταρχου, η καψούρα ρέει απ όλους, απλώς διαφέρει σε οκτάβες και στίχους, ο λαικός θα πει, σε χάνω και δεν ξέρω τι να κάνω, ο έντεχνος θα πει, δεν είσαι εδώ, τώρα η νύχτα μετράει την αντοχή μου.....προσωπικά προτιμώ το αυθεντικό που τα λέει κανονικά και δεν προσπαθεί να βρεί άγνωστες λέξεις για να πει το προφανές, σε χάνω και δεν ξέρω τι να κάνω, απλά και ξεκάθαρα....
...