H αγάπη είναι ένας ωκεανός, ο έρωτας είναι τα κύματα, και το σεξ είναι ο αφρός, μου λέει η ψυχολόγος φίλη και συμφωνώ, κάνω ασκήσεις για δικέφαλο και διαβάζω κάτι που έχει αναρτήσει στον πίνακα ανακοινώσεων ο γυμναστής, είναι μια απο τις τελευταίες επιστολές που είχε γράψει ο Γκαμπριέλ Γκαρθία Μαρκές όταν ήταν χτυπημένος απο την αρρώστια του στα τελευταία στάδια, με λίγες μονάχα μέρες ζωής.
Αυτούς που αγαπάς κράτησέ τους κοντά σου, λέει μεταξύ άλλων, γυμνάζω μαζί με το σώμα και το πνεύμα σκέφτομαι και πάω για ντους...
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο βρέθηκα στην Καβάλα για ένα φεστιβάλ το Άνορακ, δεν ξέρω γιατί το ονόμασαν έτσι, βρήκαμε καλή την ιδέα να συνδυάσουμε μπάνιο στην Καβάλα και συναυλίες, τα ονόματα που πήραν μέρος ήταν οι FIVE STAR HOTEL, POP EYE, MATISSE, MIKRO, K.VITA. Φτάσαμε στην τεράστια παραλία των Αμμολόφων το μεσημέρι, κάναμε το μπάνιο μας, είδαμε παλιούς γνωστούς και μετά ετοιμαστήκαμε για το φεστιβάλ που θα γινόταν στο πιο προνομιούχο μέρος της Καβάλας, στο κάστρο.
Μετά απο το ανέβασμα εκατό χιλιάδων σκαλοπατιών και ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που συνεχίζω να καπνίζω, φτάσαμε και το φεστιβάλ είχε μόλις ξεκινήσει, πράγματι η τοποθεσία ήταν φοβερή, πανοραμική θέα με πιάτο ολόκληρη την πόλη, ο κόσμος ότι είχε αρχίσει να μαζεύεται και καθήσαμε στις κερκίδες απολαμβάνοντας το τελευταίο φως του ήλιου που έδυε. Οι FIVE STAR HOTEL που τους ήξερα μόνο σαν όνομα και δεν τους είχα ξαναδεί, ήταν απρόσμενα καλοί.
Όταν τελείωσαν τα μικρά ονόματα και άρχισαν να τραγουδάνε οι MATISSE κατεβήκαμε μπροστά στη σκηνή και τότε είχε αρχίσει η συναυλία, ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί το σκοτάδι είχε πέσει για τα καλά και η βραδυά προμηνυόταν εξαιρετική.
Μόλις ανέβηκαν οι ΜΙΚΡΟ στη σκηνή, έγινε πανικός, όλοι όσοι ήμασταν μπροστά μπροστά αλλά και οι υπόλοιποι στις κερκίδες είχαμε σηκωθεί και τραγουδούσαμε, είπανε πολλά τραγούδια και χορέψαμε πιο πολύ το <αυτή η πόλη> στιγμές στιγμές έκλεινα τα μάτια μου και νόμιζα πως αν τα κρατούσα περισσότερο απο ένα δευτερόλεπτο κλειστά θα έπεφτα σε τράνς, (ναι μπορεί κανείς να πέσει σε τράνς ακόμα κι αν είναι πάνω απο 20) τόσο καλοί ήταν. Χορτασμένοι απο τραγούδι και χορό, περιμέναμε τον Κωνσταντίνο Βήτα να κλείσει το φεστιβάλ και το κλεισε με τραγούδια απο την εποχή των stereonova και δικά του με τελευταίο <το κύμα> που τραγούδησε μισό γιατί είχε πάει μιάμιση και οι άξεστοι γείτονες που δεν καταλάβαιναν χριστό απο ηλεκτρονική μουσική διαμαρτύρονταν!
Κατεβήκαμε την πλαγιά με τα πόδια μας να μη μας κρατάνε και κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας.
Την άλλη μέρα ξανά στην θρυλική παραία των Αμμολόφων για μπάνιο αν και φυσούσε, αλλά δε γινόταν να το χάσουμε, και παρατήρηση του κόσμου που ήταν στις ξαπλώστρες δίπλα μας, αναρωτήθικα μήπως πρέπει κάποιος να σκεφτεί να ανοίξει ένα gay beach bar να πηγαίνουμε και να συνδυάζουμε το τεκνόν μετά του ωφελήμου, και αποφάσισα να παίξω ένα τζόκερ, μπας και τ ανοίξω εγώ γιατί δε βλέπω να το κάνει κανένας άλλος!
Αλλά θα πρέπει να κερδίσω πολλά λεφτά για να το συντηρώ γιατί αμφιβάλω αν πατήσει κανένας άλλος gay ή λεσβία εκτός απ την παρέα μου, οπότε ίσως θα πρεπε τελικά να κάνω κανα μεγάλο σπίτι στη θάλασσα και όχι beach bar? γιατί το συνάφι μας είναι τόσο κολημένο που άπατο θα πάει το μαγαζί και κρίμα.... (το ανέκδοτο με το γρύλο που λέγαμε)
Και με τις αισιόδοξες αυτές σκέψεις πάω να κάνω ένα μποτέ που λέει και η φίλη μου η καλλιτέχνης η me γιατί θα πρέπει να είμαι η θεά της παραλίας...Σουτ να λείπουν τα γέλια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου