I'm in the army now!

 Σήμερα ξύπνησα στις 05:00 και αναρωτήθηκα μήπως βρίσκομαι ήδη στη Γερμανία και ετοιμάζομαι να πάω για δουλειά στο εργοστάσιο ε τέτοια ώρα που αλλού θα πήγαινα? Λες εν μία νυκτί ξέμπλεξα απο δω, πούλησα ότι ήταν να πουληθεί και έφυγα...αλλά μπα! εδώ είμαι ακόμα, και το ότι ξύπνησα στις 5 ήταν για να υποβάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία να κάνει μια πραγματική δουλειά-ναι εντάξι δεν ήταν δουλειά αυτή που έκανα και συνεχίζω ακόμη να κάνω κουτσά στραβά, δουλειά είναι να ξυπνάς στις 5 στις 6 άντε στις 7 να πηγαίνεις σε κάποιο μέρος που θα χτυπάς κάρτα και αν αργήσεις 5 λεπτά να προσπαθείς να βρεις δικαιολογίες γιατί άργησες, να δουλεύεις 8 ώρες σερί τις περισσότερες φορές και παραπάνω και πρέπει να δώσει συνήθως κάποιος άλλος το σύνθημα για να φύγεις, ενώ εγώ ξύπνουσα στις οκτώμισι χαλλαρά, πήγαινα στη δουλειά στις εννιά,  μπορεί και εννιάμισι καμμιά φορά, κανένας δε με κοίταζε περίεργα που άργησα, ίσως μόνο ο εαυτός μου, έπινα τον καφέ μου με το πάσο μου, χάζευα στο ίντερνετ και ανάμεσα σε όλα αυτά έκανα και ότι δουλειές ήταν να κάνω, αλλά θα μου πεις απο την άλλη ωράριο δεν υπήρχε, ακόμη κι αν δεν ήμουν στη δουλειά,  σκεφτόμουν τη δουλειά 24 ώρες το 24ωρο.
Τώρα βέβαια μην τρελαθούμε κιόλας δεν έπιασα κανονικό οκτάωρο, 2,5 ωρίτσες είναι η δουλειά και απο λεφτά ούτε που ξέρω πόσα θα παίρνω, αλλά αν σκεφτώ ότι φίλοι που δουλεύουν 4ωροι παίρνουν  270, ευχαριστημένη θα είμαι αν παίρνω τόσα....

Έξω ήταν ακόμη νύχτα και μη σου πω βαθιά νύχτα, έφτασα στο εργαστήριο με άγχος μην αργήσω, και σε 10' φύγαμε για το δρομολόγιο, το πρώτο σημείο της διαδρομής δεν είχε κανένα ενδιαφέρον, δεν είχαν ξυπνήσει ακόμα οι κψμτζήδες (!) αφήσαμε την παραγγελία και φύγαμε, η μόνη μας επαφή ήταν ο φρουρός στην πύλη και ένα γκρούπ στρατονόμων που χαιρετούσαν κάποιον αρκετά μακριά μας όμως, στο δεύτερο σημείο ήταν το μαγειρείο που βρωμοκοπούσε χαλασμένα φαγητά, το πάτωμα ήταν μες τη βρώμα και ένα ψυγείο που ανοίχτηκε χωρίς λόγο, έδειξε μπαγιάτικα μακαρόνια που περίμεναν να γίνουν συσύτιο απόρων, αυτό γίνεται απο τότε που ξέσπασε η κρίση πριν μου λεγε ο συνάδελφος, πετιόντουσαν κουβάδες με φαγητά τσάμπα, ολόκληρα κοτόπουλα και πλήθος άλλων, γιαυτό βλέπεις πάντα σκυλιά στα στρατόπεδα σκέφτηκα, αλλά τώρα τους έπιασε κι αυτούς η κρίση, πιο εκεί ξαλμύριζαν σε μεγάλα ταψιά μπακαλιάροι που θα γινόταν μεσημεριανό γεύμα. Στο τρίτο σημείο ένας φαλακρός με αντιπαθητική φάτσα με στρατιωτικά ρούχα και nike παπούτσια παρέλαβε τα προιόντα μας ψιλοαδάφορος, στα επόμενα σημεία φαντάροι σε γκρουπάκια περίμεναν για καφέ και τυρόπιτα, κόντευε 8 και είχαν ξυπνήσει άπαντες, είχαν τελιώσει με τις αναφορές τους και χάζευαν απο δω κι απο κει, είχα να δω τόσους φαντάρους απ την παρέλαση, αλλά απο δω και μπρός θα τους έτρωγα στη μάπα,  σκέφτηκα ότι καλά έκανε ο Π και με κούρεψε έτσι (σαν καθολικό μοναχό του μεσαίωνα, σαν swing kid, σαν Aμερικανό πεζοναύτη για να μην πω κάτι χειρότερο) να δω πως θα συνηθίσω το πρωινό ξύπνημα κάθε μέρα, τελείωσαν τα ψέματα I'm in the army now!