Weinfest dernauer 2011

Και έφτασε η κορύφωση της γιορτής, το Σάββατο το βράδυ χιλιάδες επισκέπτες με ένα ποτήρι στο χέρι που πολύ γρήγορα άδειαζε και ξαναγέμιζε κι άλλες φορές πετιόταν ή αφηνόταν σε περβάζια παραθύρων, παγκάκια, πεζοδρόμια και όπου υπήρχε ελεύθερος χώρος, στην κεντρική πλατεία η ορχήστρα έπαιζε τα γνωστά πια γερμανικά τραγούδια, αυτά που όλοι πιάνονται με όλους και λικνίζονται απο τη μια και απο την άλλη πλευρά στο ρυθμό.
Ασθενοφόρα πήγαιναν και ερχόντουσαν με τις σειρήνες να ουρλιάζουν γιατί πολλοί απο τους πότες έπιναν μέχρι να πέσουν κάτω, αυτό συνεχίστηκε όλη τη νύχτα και άνθρωποι των πρώτων βοηθειών έτρεχαν εδώ κι εκεί. Εχεις δει κανένα ασθενοφόρο σε πανηγύρι στην Ελλάδα μου είπε ο Κ, ούτε μισό απάντησα.
Εμείς αράξαμε στην πλατεία και με τα πολλά παρασυρθήκαμε στο ρυθμό που άρχισε να γίνεται πιο γνώριμος, γριές άνω των 70 χόρευαν βάλς και στροβιλίζονταν με τους καβαλιέρους να τρεκλίζουν απ το κρασί, κάναμε μερικές χορευτικές φιγούρες και παρά το ότι το κέφι χτύπησε κόκκινο, φύγαμε και συνεχίσαμε το χορό στο σπίτι όπου ο Κ έβαλε τέρμα disco επιτυχίες παλαιότερες της γενιάς μου και αρχίσαμε να χορεύουμε σα κατσίκια στο σαλόνι απο τη μια άκρη ως την άλλη και να εναλλασόμαστε κάνοντας φούρλες.
Την άλλη μέρα ήταν η παρέλαση των αρμάτων που ήταν περισσότερα απο 60 όπως έλεγε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, έτσι πήγαμε σε σπίτι γνωστών με πολλούς Έλληνες που είχαν στρώσει τραπέζια πέρα ως πέρα έξω απο το σπίτι που ήταν πρώτο τραπέζι πίστα για την παρέλαση, τα εδέσματα ήταν <αυθεντικά> γερμανικά με την τυρόπιτα και τη σπανακόπιτα να κυριαρχούν, διάφορα κέικ που το ένα ήταν τόσο φανταχτερό που ήθελα να πάω να το δαγκώσω αλλά ένεκα η θέση μου, συγκρατήθηκα...κεραστήκαμε κρασιά και αρχίσαμε να βλέπουμε την παρέλαση που μόλις είχε αρχίσει και τι έκπληξη πρώτο άρμα ποιο ήταν? εδώ σε θέλω, όσο και να ψάξεις δε θα το βρεις, ο παρθενώνας παρακαλώ πολύ, με ευρώ να κρέμονται απο τις κολώνες του! ο Διόνυσος πάνω που έπινε τα κρασιά του και ένα πανώ που έγραφε πουλήστε τον για να ξεχρεώσετε... αμέ! οι υπόλοιποι πάνω στο άρμα πετούσαν στον κόσμο ψεύτικα τυπωμένα ευρώ που τα έπαιρναν οι Γερμανοί του τραπεζιού και τα έδιναν σ' εμάς που είμασταν οι Ελληνες και που σίγουρα τα είχαμε ανάγκη!
Η παρέλαση συνεχίστηκε με πλήθος αρμάτων απο τα πρώτα χρόνια της Γερμανικής ιστορίας μέχρι την εποχή μας, πολλές φιλαρμονικές, πολλά γκρούπ με θέματα απο το κρασί αλλά και άλλα, τη βασίλισσα του κρασιού τη φετινή και την περυσινή που μάλιστα καταγόταν κι απ το χωριό και ήταν μεγάλη τιμή και το γάιδαρο που ήταν το σήμα κατατεθέν του χωριού έτσι κι αλλιώς, μιας και κάποτε σε καιρό πολέμου, χάρη στα γαιδούρια το χωριό είχε πρόσβαση σε τροφή και είδη πρώτης ανάγκης.
Η παρέλαση κάποτε τελείωσε, εμείς περιπλανηθήκαμε στις καντίνες για να φάμε κάτι και στο τέλος καταλήξαμε στο κρασάδικο που είχαν μαζευτεί οι υπόλοιποι Ελληνες να δίνουμε εξηγήσεις για την κρίση.
Αισθάνθηκα το λιγότερο σαν τον ΓΑΠ που προσπαθεί να εξηγήσει στους εταίρους μας τα ανεξήγητα και δεν τον πιστεύει κανείς, αλλά δεν αρπάχτηκα για να μην καταχραστώ της φιλοξενίας στο τραπέζι τους.
Ειδικά εκείνον με την καούκα που ήταν κι ο πιο εριστικός μου ρθε να του την αρπάξω και να την πετάξω στο πάτωμα, αλλά έδωσα τόπο στην οργή, δε θέλω να μας δικαιολογήσουν επειδή είναι ελληνες, αλλά δε φταίμε όλοι, ούτε καθόμαστε όλοι και τρώμε τα λεφτά των επιδοτήσεων της ΕΕ ενώ αυτοί δουλεύουν, έλεος!
Την επόμενη μέρα περιπλανηθήκαμε στο εμπορικό κέντρο της Βόννης με ζέστη και ψιλοσυνεφιά αλλά τουλάχιστον φχαριστηθήκαμε μαγαζιά και το βράδυ αργά πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το αεροδρόμιο.
Η επαρχιακή Γερμανία ήταν πολύ όμορφη, καθαρή, μες το πράσινο και τη φύση, και με πολύ κέφι, νομίζω πως άνετα κάποιος Έλληνας μπουχτισμένος απο την πόλη και την ασχήμια, αλλά και όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ, εγκαθίσταται εκεί, πολύ άνετα άυριο κιόλας μη σου πω!