Εντάξυ η ημέρα χωρίς αυτοκίνητο γιορτάστηκε απο τις 6 το απόγευμα έως τις 10 το βράδυ τελικά όχι βδομάδα, ούτε μέρα κατόρθωσαν να κλείσουν τους δρόμους, ήταν επίσημα κλειστή μόνο η Τσιμισκή, η Ερμού η Σβώλου thats it και όχι εντελώς, τα λεωφορεία κυκλοφορούσαν κανονικά όπως επίσης και τα μηχανάκια.
Στις 6 το απόγευμα ήταν το ραντεβού για την ποδηλατοδρομία και τελικά ξεκίνησε στις 7 συγκεντρώθηκαν όλες οι ομάδες στην αρχή της τσιμισκή όπου την πομπή ξεκινούσε ένα φορτηγό που στην καρότσα του ήταν 5 νοματαίοι μαυροφορεμένοι που έπαιζαν μια θλιβερή μουσική, που περισσότερο για πένθιμο εμβατήριο μου κανε παρά γιαυτό που υποτίθεται ότι ήταν όλο το σκηνικό.
Την καρότσα του φορτηγού την είχαν ντύσει όπως όπως με ένα τρισάθλιο μουσαμά η μουσικοί έπαιξαν για 10 λεπτά περίπου και πολύ λέω και μετά κάπνιζαν αμέριμνοι.
Το κλου της υπόθεσης ήταν ότι το φορτηγό το έσερναν ποδηλάτες με σκοινιά που του είχαν δέσει, αλλά λόγω του όγκου του και του μεγάλου πλήθους ποδηλατιστών που το ακολουθούσε, έγινε ένα μπάχαλο και μια καθυστέρηση χωρίς αιτία κάποια στιγμή χωριστήκαμε οι ποδηλάτες και καθένας πήρε το δρόμο του.
Επειδή όμως συνεχώς ακούγαμε για την ημέρα χωρίς αυτοκίνητο και αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν τελικά στους περισσότερους δρόμους, αναρωτιέμαι η μέρα που μίλαγε ο πρωθυπουργός στα εγκάινια της έκθεσης ήταν πιο σημαντική απο την ημέρα χωρίς αυτοκίνητο? γιατί εκείνο το βράδυ δεν περνούσε τίποτα απο τους εντελώς κλειστούς κεντρικούς δρόμους της πόλης και φχαριστηθήκαμε ποδηλατοδρομία πάνω στην εγνατία, στην τσιμισκή και σε όλο το κέντρο αν και δυστηχώς δεν το ξέραν οι περισσότεροι κι έτσι δεν υπήρχαν πολλοί ποδηλάτες.
Και μετά το χτεσινό αναρωτιέμαι για ακόμη μια φορά σε βαθμό κουραστικό πια, ότι δεν είμαστε για τίποτα, όλα τα κάνουμε μισά, όλα τα πασαλείβουμε και περιμένουμε να αλλάξει η ζωή μας, πως θα μπορούσε ένας γονιός να κατέβει στο κέντρο με τα παιδιά του για να τρέξουν στους άδειους δρόμους και να κάνουν ποδήλατο, όταν απο παντού ξεφυτρώναν μηχανάκια και ξεχασμένα αυτοκίνητα.
Α και κάτι τελευταίο ξερνάω με όλους αυτούς που σπεύδουν να εκμεταλευτούν το οτιδήποτε, απο το να ηγούνται μιας ποδηλατικής ομάδας έως το να φυτεύουν δένδρα γιατί δε με πείθουν? όσο καλή πρόθεση να χει κάποιος νομίζω ότι στο βάθος του μυαλού του σκέφτεται ποιο όφελος θα αποκομίσει απο όλα αυτά κάπως έτσι μας έχουν κάνει να σκεφτόμαστε κι εκεί αηδιάζω πραγματικά και συνηδητοποιώ για ποιο λόγο δε θέλω να μπω στην πολιτική οποιασδήποτε μορφής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου