Πολύ καιρό έχω να γράψω λόγω δουλειάς κυρίως που τρέχω και δεν έχω μυαλό για άλλα, κι απο χτες άρχισα ένα τουρ σε πόλεις της Βόρειας Ελλάδας για δουλειά με πρώτο προορισμό την ωραιότατη Κοζάνη.
Με βερμούδα και μακό ξεκίνησα απ τη Θεσσαλονίκη, μπουφάν και τζήν ήθελες στην Κοζάνη.. με μια βροχή ασταμάτητη που μας έκανε μούσκεμα και έριξε τη θερμοκρασία τόσο που νόμιζες ότι έχουμε Μάρτιο κι όχι τέλος Ιουνίου....
Απ το πρωί είχα πονοκέφαλο αλλά μετά τη βροχή επιδεινώθηκε και δε μου πέρασε παρά σήμερα το πρωί.
Αλλά σήμερα μετά τη βροχερή Κοζάνη είχαμε μια ηλιόλουστη μέρα στην Χαλκιδική και συγκεκριμένα στο τρίτο πόδι, Ολυμπιάδα, Στρατώνι, Ιερισσός και τέλος Ουρανούπολη μια διαδρομή μέσα στα πεύκα και τη θάλασσα, με μια θάλασσα λάδι, με κόσμο που λιαζόταν στις ξαπλώστρες, με μια Ουρανούπολη χάρμα οφθαλμού είχα να πάω 15 χρόνια και βάλε και μου άρεσε πάρα πολύ, νόμισα ότι ήμουν σε νησί, άσε που ήθελα να τους παρατήσω και να πάω να δοκιμάζω καπέλα και να χαζεύω τα τουριστικά μαγαζιά, και παραλίγο να το κανα αν δε με σταματούσε το γεγονός ότι μας περίμενε και άλλη διαδρομή το απόγευμα....
Και οι άνθρωποι άλλο πράμα, χαλαροί, ωραίοι με καθόλου άγχος, καθόλου μούτρα σαν κι αυτούς εδώ που συναναστραφήκαμε τα ζώα, τους μουτρωμένους, τους αγενέστατους, με χαμόγελο με κεράσματα, με καθόλου ύφος, τελικά συνηδητοποιώ πως αν ζεις σε ένα όμορφο μέρος δεν μπορεί παρά να επηρεάζει αυτό το χαρακτήρα σου, μετάνιωσα που δεν πήρα μαγιό μαζί μου φυσικά, αλλά θα ξαναπάω στην Ουρανούπολη και σύντομα για μπάνιο και μη σου πω και για διανυκτέρευση...
Κι εκεί που βρίζεις και λες διάφορα γιαυτή τη χώρα, μια βόλτα σε ένα τόσο όμορφο μέρος σε κάνει και σκέφτεσαι ότι αυτά τα μέρη, αυτή τη θάλασσα, αυτόν τον ήλιο δεν τα βρίσκεις που να χτυπιέσαι αλλού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου