Δεν θέλω να ξανακούσω για αρνί, κατσίκι, σούβλα, χωριό, μετά απο την ταλαιπωρία του φετινού Πάσχα, δεν μπορώ να καταλάβω τι νόημα έχει να κουβαλάς εκατομμύρια πράγματα στο χωριό, να ταλαιπωρούνται 5 άτομα μέσα κι έξω απο το σπίτι κουβαλώντας πράγματα πλένοντας απίστευτες ποσότητες πιάτων και ποτηριών για ένα φαγητό το οποίο δεν είναι και απ τα αγαπημένα μου. Το Πάσχα το φαντάζομαι αλλιώς, να ταξιδεύω σε άγνωστα μέρη ή και γνωστά, ξεκούραση, γεύσεις, αρώματα διαφορετικά... αλλά και πάλι, το Ελληνικό Πάσχα με τη φύση σε πλήρη οργασμό, με τα αρώματα της Μεγάλης Βδομάδας, με τις καμπάνες να χτυπούν το στολισμένο επιτάφιο, τη μουσική των εγκωμίων, το βράδυ της Ανάστασης με το φως απο τα αναμένα κεριά, την λαμπρότερη λειτουργία με τα ομορφότερα λόγια αγάπης, το Πάσχα είναι η γιορτή της παιδικής μας ηλικίας, κι όσο άθεοι ή αγνωστικιστές και να δηλώνουμε δεν παύει να μας συγκινεί, είναι στο dna μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου