Oι μέρες φεστιβάλ συνεχίζονται, μετά απο μια πάυση την Τετάρτη για ξεκούραση, επιστρέψαμε την Πέμπτη το βράδυ για μια ταινία στον Αλέξανδρο που φέτος προστέθηκε κι αυτός στις αίθουσες, τεντωθήκαμε για να διαβάζουμε τους υπότιτλους της ταινίας μιας και οι θέσεις δεν είναι και τόσο αμφιθεατρικές με αποτέλεσμα να φεύγεις στο τέλος της ταινίας με αυχενικό! με ενοχλησε και το γεγονός ότι μύριζε τσιγαρίλα, αλλά και κάποιοι απ το κοινό που καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας, κάγχαζαν με τα φιλιά μεταξύ του πρωταγωνιστή και του εραστή του, ένας μάλιστα μίλαγε δυνατά στο κινητό σαν να ήταν σπίτι του και έβλεπε μόνος του ταινία...κι αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι υποτίθεται ότι στο φεστιβάλ είναι υποψιασμένοι οι θεατές και θα περίμενε κανείς ότι είναι πολύ περισσότερο εξικοιωμένοι και <ανοιχτοί> με αυτά τα θέματα, αλλά θα μου πεις, οι ίδιοι είναι κι αυτοί που σπρώχνουν τόσο πολύ και που ενώ τους βλέπεις πολύ πιο πίσω απο σένα πως όταν ανοίγει η αίθουσα ξαφνικά σε προσπερνάνε και μπαίνουν πρώτοι? μυστήριο είδαμε πολύ καλές ταινίες μέχρι στιγμής, ξεχωρίζω Το κουτί της πανδώρας μια τουρκική ταινία με θέμα τη νόσο του αλτσχάιμερ που προσβάλει ένα μέλος μιας οικογένειας που ο καθένας ζει τη ζωή του απομακρυσμένος απο τους υπόλοιπους και που τελικά καταφέρνει να τους ενώσει, μια Αλβανική ταινία εποχής πρώτου παγκοσμίου πολέμου, με πολλά κωμικά στοιχεία και γεμάτη αλήθειες για το πως ήταν η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων εκείνη την εποχή, μια περιοχή που αλλάζει ακόμα και στις μέρες μας σύνορα (βλέπε Γιουγκοσλαβία) αλλά και πολλές άλλες, έχουμε και συνέχεια το Σαββατοκύριακο που έρχεται, οπότε θα σου ξανάρθω με νεότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου