Το Σαββατοκύριακο της πλήξης

To Σαββατοκύριακο της πλήξης θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος όλου του Σαββατοκύριακου αρχής γενομένης απο το Σάββατο το πρωί που με θερμοκρασία γύρω στο μηδέν έκανα την καθιερωμένη μου βόλτα στη λαική, φορτώθηκα με κάθε λογής λαχανικά και φρούτα αγνόησα επιδεικτικά το σαγηνευτικό κάλεσμα μερικών φρεσκότατων λιθρινιών, γύρισα την πλάτη μου σε μερικές αγενέστατες κοτσομούρες που επειδή ήταν λίγες ξεπέρασαν τα 16 ευρώ το κιλό και προσπέρασα κάτι γαρίδες που μετά βίας δεν είχαν περάσει σε φάση αποσύνθεσης μόνο το γεγονός ότι θα μυρίζουν τα χέρια μου τη γνωστή ψαρίλα μετά το καθάρισμά τους με απέτρεψε.
Στο σπίτι μετά βίας μπορούσα να κρατήσω ανοιχτά τα μάτια μου γιαυτό έριξα έναν υπνάκο δύο ώρες και όλο το απόγευμα βολόδερνα πάνω στον καναπέ προσπαθώντας να βρω κάτι να κάνω που θα ήταν λυτρωτικό προπάντων και δημιουργικό ταυτόχρονα αν με καταλαβαίνεις....
Η Κυριακή ξημέρωσε κάπως έτσι ξύπνησα με την ίδια διάθεση, προσπάθησα να συντάξω μια μίνι έκθεση με θέμα τα χόμπι μου στα Γερμανικά, με το ζόρι κατόρθωσα να γράψω 3 προτάσεις αμφιβόλου σύνταξης, μάταια προσπάθησα να διαβάσω λίγο δεν καταλάβαινα τίποτα έριξα μια ματιά στις αγγελίες και βρέθηκα να διαβάζω ένα βιβλίο που αγόρασα πρόσφατα μπας και αλλάξει η διάθεση, εις μάτην βέβαια, φαντάστηκα συνταγές με τα υλικά που είχα στο ψυγείο, πιπεριές φλωρίνης γεμιστές με ρύζι ή πληγούρι ή και φέτα, ένα κομμάτι χοιρινού που θα μπορούσε να γίνει ωραιότατο ψητό κατσαρόλας, ίσως μια λαγάνα, ένα ψωμί ή και κέικ αλλά ήθελα να αποφύγω τα γλυκά, θα μπορούσα να είχα μουσκέψει φασόλια για να κάνω μια φασολάδα με πιπεριές φλωρίνης τέτοια πράγματα με απασχολούσαν, αλλά δεν έκανα τίποτα, έμεινα στις σκέψεις μου και όλα αυτά γιατί έχει κρύο, γιατί δεν μπορώ καθόλου το κρύο, ενώ αν είχε ζέστη θα είχα πάει να περπατήσω, θα έπαιρνα το ποδήλατο, θα πήγαινα μια εκδρομή, θα πήγαινα για μπάνιο...το προχώρησα και έχουμε καιρό γιαυτό πολύ καιρό μάλιστα, προς το παρόν επειδή το πόστ συνεχίστηκε και την Τετάρτη με καλύτερη διάθεση ευτυχώς, κοιτώ πως θα αμπαρώσω το σπίτι κλείνοντας ως κάτω τα παντσούρια να μην μπαίνει κρύο απο πουθενά, πως θα πληρώσω για άλλη μια φορά υπερβολικά πολλά κοινόχρηστα γύρω στα 200 ευρώ μέχρι που σκέφτομαι να κάνω άρνηση πληρωμής στο διαχειριστή που είμαι σίγουρη ότι με κλέβει ευθαρσώς, πως το χειμώνα ετούτο άμα τον νικήσουμε, για άλλα δέκα χρόνια καθαρίσαμε που λέει και το γνωστό άσμα, άιντε πάω να κάνω εκείνη τη φασολάδα που λέγαμε με συνοδία καυτερού και μπόλικου κόκκινου κρασιού....