Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Μόνοι, φτωχοί και με κατάθλιψη....

Κι εκεί που είπαμε <σωθήκαμε> όχι με ελαφριά την καρδιά μας βεβαίως, να σου η πάσα απ τα αριστερά απο την κυβέρνηση που θυμήθηκε τώρα στο τέλος να μας ρωτήσει αν θέλουμε τα μέτρα που θα πάρουν ναι, τα νέα μέτρα, όχι αυτά που ήδη πήραν , τα καινούργια...
Δηλαδή μετά το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, το κούρεμα, ήρθε η επιφοίτηση για δημοψήφισμα, με λίγα λόγια πλήρωνε κορόιδο γιατί θα πληρώσεις κι άλλο και με τη θέλησή σου.
Τι νόμιζες ότι θα πλήρωνες την εισφορά αλληλεγγύης, το τέλος επιτηδεύματος, το χαράτσι των ακινήτων με τη ΔΕΗ και καθάρισες? όχι αγαπητή μου, θα έρθουν νέα μέτρα που κύριος οίδε τι θα ναι, στο τέλος θα μείνεις με ένα πενηντάρικο το μήνα να αναρωτιέσαι αν θα το κορνιζώσεις για να το βλέπεις και να χαίρεσαι και να αναπολείς την εποχή που πέταγες δίσκους με λουλούδια στο Ρέμο ή αν θα αγοράσεις μ' αυτό 5 κονσέρβες και 10 πακέτα μακαρόνια να βγάλεις το μήνα.
Ε λοιπόν τώρα σου δίνεται η δυνατότητα να ψηφίσεις για αυτό το πενηντάρικο, το θέλεις σε ευρώ ή σε δραχμές γιατί αν είναι σε ευρώ ξέρεις ότι αυτά τα πακέτα με τα μακαρόνια θα τα αγοράσεις, αν είναι όμως σε δραχμές φοβάμαι ότι ούτε τσίχλες πια θα μπορείς να αγοράσεις.
Αλλά τι λέω μ' αυτά και μ' αυτά αναρωτιέμαι αν θα υπάρχει και ευρώ μ' αυτούς που τους έλαχε να έχουν για εταίρους οι Δυτικοί, ότι θα γινόταν τέτοιος σαματάς για να μη χρεοκοπήσουμε, σύνοδοι κορυφής διεργασίες με τράπεζες κι εμείς θα βαρούσαμε φλογέρα για άλλη μια φορά.
Πλέον δεν ξέρω τι θα μας ξημερώσει, είμαι πεπεισμένη πως και με τον έναν τρόπο (ναι στο κούρεμα και στα νέα σκληρότερα μέτρα και την απώλεια ενός μεγάλου ποσοστού του εισοδήματός μας) και με τον άλλον (όχι στην ευρωπαική λύση, επιστροφή στη δραχμή, και σε ακόμη πιο οδυνηρά μέτρα και πάλι απώλεια ενός μεγάλου ποσοστού του εισοδήματός μας) είμαστε χαμένοι απο χέρι, αυτό κι αν είναι δίλημμα που καλούμαστε να απαντήσουμε, γέρνω ότι με την Ευρώπη είμαστε τουλάχιστον κάτω απο μια ομπρέλα στη βροχή και όταν αυτή σταματήσει θα είμαστε λιγότερο βρεγμένοι, μόνοι μας είμαστε εντελώς εκτεθειμένοι, όχι σε ξένη απειλή, δεν πιστεύω πως στις μέρες μας θα υπάρξει κάτι τέτοιο απο εχθρικούς γείτονες, αλλά μόνοι φτωχοί και σε κατάθλιψη.
Νομίζεις ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε? και που βασίζεσαι? στο φιλότιμό μας? αλλά μην ξεχνάς ότι τώρα είμαστε μαλθακοί, τρυφηλοί και καλομαθημένοι θα αντέξουμε?

Δεν υπάρχουν σχόλια: