Εμμονές, παραξενιές, και ιδιοτροπίες

Παραξενιές ,ή εμμονές, η αλήθεια είναι ότι την ιδέα την πήρα απο ένα άλλο blog και μου άρεσε,
Για να συστηθώ θα μιλήσω για τα ελαττώματα μου πρώτα και τις παραξενιές μου, βέβαια σαν γνήσια σκορπίνα είμαι σίγουρη ότι δεν εχω ελαττώματα, έχω πάντα δίκαιο, είμαι ο πιο διαλακτικός και ο πιο βολικός άνθρωπος του κόσμου και προπαντός καθόλου γκρινιάρα, οι φίλοι μου έχουν μια άλλη άποψη, αλλά αυτοί όπως και να είμαι θα συνεχίσουν να είναι φίλοι μου, ελπίζω!... μέχρι τουλάχιστον να τους ξεχειλώσω εντελώς τα νεύρα
1. Εχω μια μανία με την καθαριότητα, χωρίς να ξεπερνάει τα όρια, αλλά κοντά είναι, ένα βήμα πριν, απόρροια αυτής της μανίας είναι να μην μπορώ να κοιμηθώ σε δωμάτιο που τα σεντόνια δεν είναι τριζάτα, η μαξιλαροθήκη δροσερή, δε μυρίζουν καθαριότητα, τα έπιπλα δεν έχουν τρια δάχτυλα σκόνη, αυτό έχει αντίκτυπο και στις άλλες δραστηριότητές μου πχ. το σεξ, ή το φαγητό, ή ο ύπνος, δεν μπορώ να λειτουργήσω σε τέτοιες συνθήκες, επίσης δεν μπορώ να κάτσω σε ξένη τουαλέτα πλην της δικιάς μου αντε και 1-2 ακόμα που ξέρω ότι έχουν περαστεί ένα χεράκι με χλωρίνη πριν. και μια σειρά απο τέτοιες λεπτομέρειες που οι περισσότεροι δεν τις κατανοούν, ούτε τις παρατηρούν, ειδικά οι άνδρες φίλοι, αλλά σε μένα λειτουργούν ανασταλτικά.
2. Οταν πάω σε ένα μέρος για φαγητό, ή ποτό θεωρώ αυτονόητο ότι αν δεν με ικανοποιήσει, δε θα ξαναπάω, αν και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δίνω μια δεύτερη ευκαιρία αν μου αρέσει το περιβάλον, η εξυπηρέτηση, τα χαμογελαστά πρόσωπα.
3. Όταν αποφασίσουμε να πάμε κάπου, ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ και πάμε, μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να με κάνει να πάω σε κάποιο άλλο μέρος εκτός απο αυτό που έχω στο μυαλό μου, κι αυτός είναι ο Δ. οι άλλοι ακολουθούν για να μην ακούνε τη συνεχή μίρλα...ότι ναι μεν αλλά αν πηγαίναμε σ αυτό που σας έλεγα θα ήταν καλύτερα μπλα, μπλα, μπλα....
4. Θέλω όταν ξυπνάω να πετάγομαι κατευθείαν απ το κρεβάτι, αλλιώς θεωρώ ότι χάνω άσκοπα την ώρα μου. Εντάξυ όταν έχω παρέα που ξυπνάει και δε γκρινιάζει που την ξύπνησα, κάθομαι περισσότερο...
5. Με ενοχλεί η τσιγαρίλα, ειδικά των άλλων, η δικιά μου καθόλου, βέβαια φροντίζω να καπνίζω έξω εδώ και 3 χρόνια, οπότε δεν μυρίζω, η τσίκνα απ τα μαγαζιά που περνάει στα ρούχα, τα μαλλιά, το δέρμα, η μυρωδιά φαγητού μέσα στο σπίτι, του γλυκού δε με πειράζει συνήθως. Για σκέψου είσαι το πρωί στο λεωφορείο και κάθεται δίπλα σου κάποια που μυρίζει τσίκνα της προηγούμενης μέρας, δεν θα σ ενοχλήσει? Εννοείται ότι στην περίπτωση που μυρίσουν ρούχα κρεμιούνται έξω με τις ώρες ή πλένονται ευθύς αμέσως. Εδώ μπαίνει το μεγάλο θέμα της τσίκνας στα εστιατόρια και τις ταβέρνες και άντε στις ταβέρνες να το καταπιώ, στα εστιατόρια όμως που πληρώνεις ένα σκασμό λεφτά, τι νόημα έχει να γυρίσεις μετά σπίτι σου και να μπείς στην απολύμανση? Εχω βάλει Χ σε πολλά εστιατόρια κάπως έτσι ακόμα κι αν μου άρεσε αρκετά το φαγητό τους, έλεος!
Γιαυτό η καλύτερη μου είναι το καλοκαίρι, που δεν έχω τέτοια προβλήματα.
6. Με ενοχλεί το air contition, οι εξαερισμοί, τα ρεύματα, οι ανεμιστήρες, ειδικά αυτοί που πετάνε και σταγονίδια νερού είναι το χειρότερό μου. Το air contition, το ανέχομαι μόνο μέσα στο αυτοκίνητο στους 22 βαθμούς και στο σπίτι σε άλλο δωμάτιο απ αυτό που είμαι αν ειναι δυνατόν. (ξέρω τουλάχιστον 2 ανθρώπους που δεν το αντέχουν καθόλου, οπότε είμαι ήπια περίπτωση).
7. Δεν μ αρέσουν οι πολλές χειραψίες, αγκαλιές, φιλιά, με άγνωστους ή και με γνωστούς, η πολύ οικειότητα, η καταπάτηση του προσωπικού μου χώρου κοντύτερα απ το ένα μέτρο απόσταση, δύσκολα αγγίζω κάποιον, τις ενενηνταεννιά φορές στις εκατό, το κάνω γιατί έχω άλλους σκοπούς, εντάξυ καμμιά φορά το κάνω και για να δέιξω ότι συμπάσχω στο πρόβλημά του, (το χω δει στις ταινίες) αν και σπάνια.
8. Οταν θέλω να γίνει κάτι τώρα, εννοώ ΤΩΡΑ, αλλιώς μου απασχολεί το μυαλό και δε θέλω τέτοιες έννοιες, μάλον γιατί την έχω πατήσει ουκ ολίγες φορές που άφησα τα πράγματα να σέρνονται και βγήκαν σε βάρος μου τελικά, κυρίως στα οικονομικά θέματα, οπότε οι λογαριασμοί πρέπει να πληρώνονται στην ώρα τους, και μια σειρά πραγμάτων που ίσως δεν είναι τόσο σημαντικά, αλλά αν τα αφήσεις γιγαντώνονται και μετά είναι δυσκολότερο να γίνουν, είναι όπως τα ρούχα στη ντουλάπα που όσο δεν τα σιδερώνεις, τόσο στοιβάζονται και στο τέλος έχεις ένα βουνό και άντε να το κατεβάσεις όσο καλή θέληση και να χεις.
Είναι ένας άνισος αγώνας με την καθημερινότητα, και που συνήθως πάντα βγαίνεις χαμένος εσύ.
Για όλη αυτή την παράνοια αλλά και την ωριμότητα ταυτόχρονα, που μπορεί να βρει κάποιος απο τα παραπάνω χρειάστηκαν 45 χρόνια συστηματικής δουλειάς για να βγεί στην επιφάνεια, το δουλεύω ακόμα....