Τελευταία μέρα του καλοκαιριού επίσημα, ακόμη δεν μπορώ να συνέρθω, τα μάτια απο τις εικόνες και το σώμα απ' το περπάτημα. Φέτος έβαλα μια σειρά στις διακοπές μου, μια βδομάδα στη θάλασσα, μια βδομάδα στον τόπο καταγωγής, και μια βδομάδα εξωτερικό που ήταν και πρώτη φορά που θα πήγαινα τέτοια εποχή.
Οι διακοπές άρχισαν 30 Ιουλίου σε ένα κάμπινγκ της Σιθωνίας, απ το πρωί βουτιές στα πεντακάθαρα νερά, αν άνοιγες τα μάτια, έβλεπες τα ψάρια να κολυμπούν μαζί σου, φαγητό στην ταβέρνα του κάμπινγκ, παγωμένες μπύρες και καρπούζι, ρακέτες και κολύμπι ξανά και ξανά.
Οι χαρακτήρες ξεδιάλυναν τις πρώτες μέρες οι λουσάτες που φορούσαν κάθε μέρα κι άλλο μαγιό και είχαν κάνει μανικιούρ πεντικιούρ και ίσως και κομμωτήριο για να βγούν και να λιαστούν στην παραλία, ο μεσαιοεργολάβος με το φουσκωτό που το καμάρωνε όλη την ώρα και μπαινόβγαινε στο λιμάνι μερικά μέτρα ίσα για να το ακούσει να δουλεύει. Ο τύπος με τη λουξ τζιπάρα που καθόταν με τη γκόμενα στο πορτ μπαγκαζ και τρώγαν κονσέρβες αφού προφανώς το τζίπ του τρωγε όλο το μισθό κάθε μήνα για τις δόσεις και που λεφτά για καρέκλες...
Ο τύπος με τα μακρυά μαλλιά και το τζέτ σκι που μάρσαρε συνέχεια, οι δύτες που κάναν μαθήματα καταδύσεων κάθε μέρα την ίδια ώρα, το ζευγάρι ηλικιωμένων που γύρω στις 8 ερχόταν χέρι χέρι για μπάνιο, ένα μάτσο κορίτσια στην εφηβεία που τρέχαν γύρω γύρω με μερικά αγόρια να τα ακολουθούν μικρά κι αυτά αλλά ανυποψίαστα ακόμα, το βράδυ στα ντουζ δεν προλάβαινες να παίρνεις σειρά στον καθρέφτη με τις κολώνιες να παίρνουν και να δίνουν και τα μαλλιά να καίγονται απ το πολύ πιστολάκι, αλλά εφηβεία είναι αυτή δικαιολογεί τα πάντα, άλλωστε μετά άρχιζε η πασαρέλα πάνω κάτω σε όλο το κάμπινγκ κι έπρεπε να είναι στην τρίχα όλες.
Τις είχαμε βάλει ονόματα η Τζένιφερ (που είχε τα φρύδια της Τζένιφερ Κόνελυ) και ήταν η μέχρι πριν την προέλαση των Ιταλίδων η πριγκίπισσα του κάμπινγκ, η Μάτζι που ήταν η Βουλγάρα και έμοιαζε με μια γνωστή μας και τη συναγωνίζονταν επάξια μέχρι που της πήρε τον τίτλο όταν η Τζένιφερ εξαφανίστηκε στο τροχόσπιτο για μερικές μέρες αφού κάποιοι την είδαν που πήγε πίσω στα βραχάκια με τον Αλεξ και το σφύριξαν στους δικούς της οι οποίοι με τη σειρά τους της περιόρισαν τις πολλές βόλτες...
Οι φυλές μπερδεύονταν Ελληνίδες και Βουλγάρες συννενοούνταν με σπαστά αγγλικά oh my hand, oh my leg...αλλά όταν κατέφθασαν οι Ιταλίδες τις εκτόπισαν όλες με τα ντυσίματα και τη φυσική τους κομψότητα και η ζήλεια έφτασε σε επικύνδυνα επίπεδα.. Ευτυχώς την τελευταία μέρα τα πράγματα αποκαταστάθηκαν αφού όλες και όλοι μαζί Ελληνες, Βούλγαροι και Ιταλοί έκαναν βουτιές απ το μώλο και επέλεξαν για την εκτόνωση των εφηβικών τους ορμών τον πιο ήπιο τρόπο, κάνοντας άλματα, χορευτικές φιγούρες και στροφές με στόχο την καλύτερη βουτιά....
Αφού έβγαλα τη σκόνη του κάμπινγκ απο πάνω μου έφυγα για Βορρά για μια βδομάδα με γονείς και παιδικούς φίλους, με πολύ ζέστη και κουνούπια που τσιμπούσαν ανελέητα και που μετά απο τόσα χρόνια παραμονής σε άλλα μέρη όσο να ναι τα ξεσυνηθίζεις.
Με βόλτες στα γύρω χωριά, με ημερήσια εκδρομή στη Βουλγαρική επαρχία όπου είδα εικόνες μιας άλλης εποχής, κάρα με γαιδουράκια στο δρόμο, εργατικές τρισάθλιες πολυκατοικίες, τενεκεδένια αυτοσχέδια περίπτερα που πωλούσαν παγωτό μηχανής και καζάνι με λάδι για υπερμεγέθεις λουκουμάδες που τις πασπάλιζαν με άχνη ζάχαρη κι ο κόσμος τις αγόραζε πέντε πέντε, ο καφές που ζήτησα να πιω και που αναγραφόταν στη βιτρίνα του κατακαημένου καφενείου-καφετέριας και ήταν εσπρέσσο, μου σερβιρίστηκε χωρίς να ανακατευτεί, μια κουταλιά καφές πάνω σε ένα φλυτζάνι γάλα, αλλά οι τιμές δεν μπορώ να πώ, ένα λέβα ο καφές που αντοιστοιχεί σε μισό ευρώ και μισό λέβα ο λουκουμάς, τσάμπα πράμα για μας, τώρα τους καταλαβαίνω τους συνταξιούχους που αγοράζουν σπίτια στη Βουλγαρία, αφού η σύνταξή τους φτάνει μόνο για εκεί να ζήσουν είναι πολύ πολύ λογικό.
Η πόλη μου τα συνηθισμένα, κίνηση μέρα νύχτα στους δρόμους της, οι ταβέρνες και τα μπαρ της παραλιακής ασφυκτικά γεμάτα, ο κόσμος ζεί σε μια άλλη κατάσταση, αυτή των ενοικίων που συμπληρώνουν το μισθό, με τα οπωροκηπευτικά και τα αυγά απ το χωριό ή με την καλή σύνταξη της γερμανίας, οπότε ξοδεύει ακόμα.
Η τρίτη βδομάδα όμως έφτασε και ημέρα Τρίτη πετούσα για Βασιλεία, αλλά αυτά θα σου τα πω σε επόμενο ποστ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου